کفش هایی که برای ورزش‌های مختلف طراحی شده‌اند باید الزامات خاص هدف خاص خود را برآورده کنند.
کفش‌های پیاده‌روی، اسکی و کوهنوردی باید نگهدارنده گرما و ضد آب باشند و برش آزاد داشته باشند. کفش‌های کوهنوردی از چرم ضخیم ساخته شده‌اند و زیره‌ای دوتایی دارند که در صورت لزوم، بند فلزی به آن وصل می‌شود.
کفش پلاستیکی ساحلی هم باید مناسب شرایط دریا و ساحل باشد.
اسکی بازان کراس کانتری کفشی سبک با پنجه انعطاف پذیر می پوشند که باعث خم شدن انگشت پا می شود. اسکی بازان اسلالوم و پرش های اسکی چکمه ای با کفی ضخیم و خم نشدنی و با تسمه های مخصوصی که مچ پا را محکم نگه می دارد می پوشند.
اسکیت بازان سرعت، کفشی سبک، با کفی باریک و دارای اسکیت ها برای پایداری بهتر می پوشند. اسکیت های بدنه برای جلوگیری از رگ به رگ شدن رباط های مچ پا ارتفاع دارند و حداقل 8 سانتی متر بالاتر از مچ پا قرار دارند.
کفش‌های شیار سبک هستند و از چرم نرم ساخته شده‌اند که به خوبی روی پا می‌نشیند. آن‌ها دارای پیشخوان و انگشتان سفت یا درز و چین‌های درشت در داخل نیستند.
کفش‌های کشتی‌گیران، بوکسورها و وزنه‌برداران از چرم نرم قوی ساخته شده و تا مچ پا بلند است. برای جلوگیری از لیز خوردن، لاستیک به کف آن چسبانده شده است.
کفش های مدرن برای پوشیدن روزمره یا خاص طراحی شده اند. کفش‌های روزمره شامل کفش‌هایی برای روز، عصر (مدهای بالا) و لباس‌های خانگی است.
کفش های مخصوص شامل کفش های ارتوپدی و صنعتی و کفش هایی است که برای ورزش های مختلف استفاده می شود.
راحتی کفش با ابعاد و شکل داخلی، به ویژه اندازه و عرض تعیین می شود.
در کد سایز فرانسوی که قبلاً در اتحاد جماهیر شوروی استفاده می شد و هنوز هم در بسیاری از کشورها وجود دارد، اندازه کفش با طول انتهای آخرین (کفی) که کفش روی آن تولید می شود تعیین می شود.
اندازه بر حسب واحد بیان می شود که 1 واحد برابر با 2/3 سانتی متر است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.