در حال حاضر سنگ نما رومی سفید بیشتر توسط صنعتگران و مجسمه سازان به دلیل چکش خواری و شکل پذیری استفاده می شود تا سنگ تراشان. همگن، در لمس به طرز دلپذیری مخملی است.
سنگ نما اسپرون سنگی است شبیه توف اما تیره‌تر توسط رومی‌ها lapis Tusculanus نامیده می‌شود، زیرا دقیقاً از ارتفاع Tusculum در Colli Albani آمده است.
معروف ترین معدن سنگی است که در دامنه های مونت سالومون قرار دارد، همچنین در زمان های قدیم برای دیوارهای باربر و سازه ای استفاده می شد و تضاد زیبایی را با سنگ تراورتن سفید رومی ایجاد می کرد.
در زیر نمونه ای زیبا از بازسازی تئاتر مارچلو (رم) با سنگ تراورتن در سمت چپ و سنگ خار در سمت راست مشاهده می شود که در جلوه های رنگی طبیعی آن جالب توجه است.
سنگ نما آهک منشأ سالنتو، با رنگ کهربایی مایل به صورتی، معروف به چکش‌خواری و سهولت پردازش: استخراج شده به شکل موازی
شهر لچه با استفاده از این سنگ ساخته شده است که آن را در نور غروب خورشید زیبا می کند.
عجیب است که هر چه زمان بیشتر می گذرد، بیشتر استحکام می یابد، متأسفانه به آلودگی جوی و همچنین به هر گونه رطوبت در حال افزایش بسیار حساس است.
در زمان‌های قدیم برای ضدآب‌تر کردن آن از آن برای آغشته کردن آن به شیر استفاده می‌شد، لاکتوز خشک شدن داخل منافذ لایه‌ای ضد آب ایجاد می‌کرد.
ماسه‌سنگ نما خاکستری، نمونه‌ای از معماری توسکانی، که بیشتر توسط برونلسکی استفاده می‌شود، اکنون تقریباً به طور کامل از معادن فیورنزولا می‌آید. به دلیل وجود میکا دارای نقاط براق روی آن است.
پیترا سرنا، بسته به معدن منشأ به صورت دانه درشت و ریز در بازار یافت می شود، علیرغم برخی استثناها، مانند گالری اوفیزی در فلورانس، پس از چند ده سنگ بسیار حساس به عمل عوامل جوی در نظر گرفته می شود.
چند سالی است که وقتی توسط مه آلوده می شود، عملا شروع به لایه برداری و پودر شدن می کند، اما در هر صورت برای پوشش های داخلی و به خصوص برای کف سازی به دلیل مقاومت در کیفیت “بولدر” آن بسیار عالی است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.