لوله آزمایش پرولاکتین اغلب به عنوان ظروف برای مشاهدات کیفی واکنش های شیمیایی یا بیوشیمیایی استفاده می شوند.
هنگامی که شاخص ها به محلول ها یا آبگوشت اضافه می شوند، تغییرات قابل مشاهده (مانند تغییر رنگ) بر اساس وجود یا عدم وجود مواد شیمیایی خاص ایجاد می کنند.
لوله های کشت آگار: معمولاً لوله های شیشه ای پرولاکتین با درپوش پیچی هستند که با ژلاتین گیاهی به نام آگار پر شده اند. آنها برای رشد، کشت و شناسایی باکتری ها در آزمایشگاه میکروبیولوژی استفاده می شوند.
لوله های کشت آبگوشت: معمولاً لوله های شیشه ای با درپوش پیچی هستند که با آبگوشت مواد مغذی پر شده اند. آنها همچنین برای رشد، کشت و شناسایی باکتری ها استفاده می شوند.
لوله های آزمایش PCR بسیار کوچک هستند و از پلاستیک ساخته شده اند و برای شناسایی چیزی در مورد یک موجود زنده از مواد ژنتیکی آن استفاده می شوند.
یک دست دستکش که چندین لوله آزمایش پرولاکتین کوچک را بالا گرفته است.
لوله های آزمایش در علوم شیمی
رشته‌هایی مانند شیمی، بیوشیمی و علوم غذایی عمدتاً از لوله‌های آزمایش برای مخلوط کردن مواد شیمیایی و مشاهده واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌کنند.
شیشه سکوریت برای واکنش های شیمیایی ترجیح داده می شود زیرا در برابر حرارت متحمل و در برابر مواد شیمیایی مقاوم است.
لوله های آزمایش پرولاکتین ممکن است با چوب پنبه ای شیشه ای یا لاستیکی به جای گیره پلاستیکی یا کلاهک پیچی رایج در علوم زیستی، مهر و موم شوند.
به طور کلی، شیمی دانان و بیوشیمی دانان مواد مختلفی را به لوله های آزمایش پرولاکتین اضافه می کنند و سپس مشاهدات کیفی واکنش های شیمیایی یا فیزیکی را انجام می دهند. چند نمونه از نحوه استفاده شیمیدانان از لوله آزمایش عبارتند از:
مشاهدات حرارتی: گرما ممکن است به لوله آزمایش پرولاکتین برای تسهیل واکنش شیمیایی اعمال شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.